zwembad met trapje

Annelies en de nachtmerrie van het schoolzwemmen

Annelies maakt de badkamerschoon en de chloordampen vullen haar hoofd met herinneringen aan het schoolzwemmen. Geen prettige herinneringen. Iets met een haak en een schreeuwende papegaai.

BLOG- Vandaag was het weer tijd om de badkamer schoon te maken. Jaren geleden heb ik daar eens een blog over geschreven en het is helaas nog steeds een kalkdrama. Ik nam dan ook bleekmiddel mee naar boven. Rotspul, slecht voor het milieu, maar soms moet het. Niet de hele badkamer hoor, maar een scheutje op de plekken waar niks anders helpt. Geeft nog niet het gewenste resultaat, maar ik ben tegenwoordig al tevreden als het “iets” opknapt. Ik weet niet hoe jullie de badkamer schoonmaken, maar ik krijg het altijd warm van het schrobben en ik plens met water, dus een broek en trui zijn niet echt handig. Ik poets de badkamer dan ook maar gewoon in mijn ondergoed, ziet toch niemand. Daar stond ik, halfnaakt op de tegels in een chloorlucht op een donderdagmiddag en ik kreeg ineens een flashback. En het was geen leuke.

Schoolzwemmen

zwembad oudToen ik in de 4e klas van de lagere school zat, dat zou nu dus groep zes zijn, hadden we op donderdagmiddag schoolzwemmen. Dat was echt verschrikkelijk. Ik was sowieso al bang voor water. Doordat ik vaak ademnood had vanwege astma, was ik heel angstig dat ik onder water zou komen en dan niet kon ademhalen. Zolang ik met mijn voeten op de bodem en mijn hoofd boven water was, dan ging het wel. Ik had wel zwemles gehad, in het natuurbad vlak bij ons huis. Maar dat was donkergroen water en daar was ik helemaal doodsbang voor. Bovendien kon ik door mijn gezondheid nooit een zwemseizoen volhouden, dus nooit echt leren zwemmen, laat staan een diploma halen.

Nachtmerrie

Maar in de 4e klas gingen we iedere donderdagmiddag met de bus naar een overdekt zwembad in de Kapelstraat in Hilversum, voor het schoolzwemmen. Het was een betegeld zwembad met helder chloorwater, ik kon de bodem zien, dus niets aan de hand zou je zeggen. Toch was het iedere week weer een nachtmerrie. Er waren twee badjuffrouwen. Eentje was lang en mager, eentje was kort en mollig. De laatste noemden we (uiteraard niet als ze erbij was) de Papegaai. Omdat ze zo schreeuwde denk ik, ik weet het verder ook niet. De Papegaai hield zich bezig met de kinderen die nog geen diploma hadden. Ook met mij dus. Ze schreeuwde, ze kijfde, ze schold, en ze schepte er een sadistisch genoegen in om je zover te krijgen dat je ging huilen.

haak zwembad

Daar had ze effectieve methodes voor. De haak voor je houden, maar wel steeds net buiten je bereik , zodat je voortdurend kopje onderging. Je dwingen op je rug te zwemmen, haak in je nek, en dan ineens de haak weghalen zodat je onder water verdween en in paniek half verzoop. Je, weer met die ellendige haak, van de kant afhouden, als je die eindelijk bereikt had, zodat je doodmoe werd. De ogen rood van de chloor en van het huilen, je keel rauw van het vele verslikken in het chloorwater. En dan ben je pas negen jaar. Het wijf schreeuwde en schold maar. Ik verzin het niet, het was echt zo. Ik was zo bang, zo bang. Op woensdagavond lag ik al met buikpijn in mijn bed en kon niet slapen, morgen moest ik weer…. Als we met de bus de Kapelstraat indraaiden op donderdagmiddag was ik kotsmisselijk van de zenuwen. En de halve klas met mij.

Gewoon mishandeling

Hoe is het mogelijk, vraag ik me nu af. Hoe kan het dat onze meester nooit wat gezegd heeft van hoe we behandeld werden.  En we waren altijd samen met een andere school, de juf of meester daarvan zei ook niks. De Papegaai kon gewoon haar gang gaan. Iedere week weer. Het was gewoon mishandeling en ik heb er niet van leren zwemmen. De collega, de lange magere dus, was niet veel beter, maar dat bleef bij verbaal geweld. Die kinderen konden immers al zwemmen. Er is een Facebooksite, ‘Hilversum in oude en nieuwe foto’s’. Daar staan ook  foto’s van dat zwembad op. Eronder een stroom van reacties, allemaal mensen die er vroeger ook zo bang waren en zo ellendig behandeld werden. Het was dus heus niet tegen mij persoonlijk gericht, ze deed zo met alle kinderen. En blijkbaar kon dat.

Vroeger was niet alles beter

Natuurlijk vertelde ik het aan mijn ouders, maar die vonden dat ik gewoon mee moest doen, als de school het goed vond had ik me daarbij aan te passen. En voor mijn vriendinnetjes was het al niet anders. Zo ging dat toen. Gelukkig was het schoolzwemmen voor mij maar 1 jaar. Maar ik ben het nooit vergeten, ook al ben ik nu zowat 50 jaar verder. Vroeger was alles beter? Heus niet! Dit zou nu niet meer gebeuren, gelukkig niet. Als ik de kinderen van mijn opvang zie, dan verheugen ze zich als er schoolzwemmen is. Heerlijk, zo moet het zijn!

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top