Reis mee met Martin en Miriam
Martin en Miriam Lammertink zijn sinds 1989 een setje. Ze wonen samen met dwergteckel Joep en beiden zijn zelfstandig ondernemer. Gezelligheid met vrienden, lekker koken en lachen, daar houden ze van, maar vooral ook van samen reizen. Jaren hadden ze een caravan en daarna kwamen de verre vliegreizen. Tot die eerste camperreis in Amerika. Dat was zo’n geweldige ervaring dat ze gingen dromen van een eigen camper. Die kwam er in 2014, de Lambortinki. De naam is een knipoog naar hun achternaam en het luxe automerk Lamborghini. De eerste korte reizen met hun camper gingen prima en het smaakte naar meer. Scooter achterop en sinds dit jaar gaat Joep ook mee. Inmiddels toeren ze alweer drie jaar regelmatig rond met hun rijdende huis en vanaf nu gaan we Martin en Miriam volgen. We pakken hun reisverhalen op vanaf het begin in 2014 in een wekelijkse blog. Hun reizen zullen ons leiden naar mooie plekken binnen Nederland, maar ook naar Italië, Schotland en San Marino.
DIEFENBACH
18 september 2015
We zijn aan het einde van onze heerlijke campervakantie; het zit er bijna weer op jammer genoeg. Nadat we hadden bepaald dat we vanaf nu binnendoor zouden rijden en niet meer over de snelweg, vertrokken we vanuit Lindau am Bodensee. We hadden nog drie dagen voordat we thuis moesten zijn, dus het leek ons leuk om dwars door Duitsland uitsluitend over secundaire wegen te rijden. Hopelijk konden we op die manier veel van het echte Duitsland zien.
We hoefden geen exact doel te hebben
Het eerste stuk dat we rijden is direct al prachtig. Glooiende bergen, maïsvelden en andere gewassen, waardoor het uitzicht een prachtige kleurenschakering was. We genoten intens van deze relaxte manier van rijden. We hadden ook afgesproken dat we uiterlijk tot twee uur ’s middags gingen rijden, maximaal 4,5 uur per dag. Zo hadden we het gevoel dat het niet een reisdag richting huis was, maar een onderdeel van de vakantie. Door de camper hoefden we geen exact doel te hebben; we konden namelijk stoppen wanneer en waar we wilden. Dat is echt een gevoel van vrijheid dat we allebei heerlijk vinden. De eerste uren van de reis gingen door mooie dorpen met vakwerkhuizen, maar ook door straten met kleurrijke huizen en mooie terrasjes en winkels. Echt, wat is Duitsland een mooi land om in te vertoeven. We kwamen ook eigenlijk alleen maar vriendelijke mensen tegen. De camper had wat minder moeite met de vriendelijke Duitse bergen en reed echt comfortabel. Ook het benzine- en olieverbruik was prima te noemen voor de omvang van de auto, het vermogen van de motor (dat iets te licht is voor deze camper) en de omgeving waarin de Lambortinki te laatste weken heeft moeten rijden.
Een lange file gooide roet in het eten
We lagen mooi op schema, totdat we in de buurt van Stuttgart kwamen. De navigatie stuurde ons dwars door het centrum en het was nogal druk tussen de middag met auto’s en vrachtauto’s. Laten we het maar positief omschrijven; we hoeven geen stedentrip naar Stuttgart te plannen in de toekomst. We hebben alles zo goed als gezien en het kon ons niet echt bekoren. We hebben er wel veel tijd mee verloren. We hadden nog een half uurtje over voordat we om twee uur volgens afspraak zouden stoppen. Echter, een lange file gooide roet in het eten. En om nu op een parkeerplaats langs een weg te gaan staan voor de nacht, was ook niet echt uitnodigend. Daarom braken we al de eerste dag met ons voornemen om tijdig te stoppen. Aan overmacht valt niets te doen, dus we reden nog een uurtje door. Onderweg keken we op onze app van Campercontact van de NKC (Nederlandse Kampeerauto Club) en ook nog even op de app van ACSI.
Na een tijdje kwamen we via de app bij een wijnboerderij in Diefenbach, een heel klein dorpje in de heuvels, nog net in Baden Wurthemburg na Stuttgart. Het woord wijnboerderij klonk Miriam natuurlijk als muziek in de oren, dus die was snel overtuigd dat we daar heen moesten. Aangekomen bij Weingut Hausserman in Diefenbach, werd er net een vrachtwagen geladen met duizenden flessen wijn en we werden erg hartelijk begroet. Miriam had stiekem al een bestelling geplaatst via de online-shop van deze wijnboer… De beste man wees ons onze plek en we konden achter de boerderij van een weids uitzicht met grasland en fruitbomen genieten. Aan het einde van de werkdag waren alle auto’s van de parkeerplaats naast ons verdwenen en stonden we in alle rust, maar dan ook alle rust, alleen op deze mooie plek. Binnen alles lekker gezellig gemaakt en heerlijk samen gegeten. Gordijnen dicht en lampjes aan en heerlijk met een pot thee (echt!) zitten lezen in een boek. Zonder dat we de hele avond ook maar iets tegen elkaar gezegd hebben, was het toch een supergezellige avond. Voor het naar bed gaan hebben we beide nog even gedoucht in onze camper en toen zijn we lekker gaan slapen. Door de koele lucht en alle ramen open in ons slaapvertrek hebben we na al die warme weken weer heerlijk samen onder het dekbed geslapen.
