BLOG – Na het lezen van columns over appels, onderbroeken en theezakjes, zou het kunnen dat jij je afvraagt of die Jos Jansen wel helemaal spoort. Om hierin enige duidelijkheid te verschaffen, verwijs ik volgaarne naar mijn profielschets. Die is te vinden door even naar beneden te scrollen en te klikken op het kopje ‘De redactie’. Kijk maar, ik wacht wel even.
Het is frustrerend
De laatste zin aldaar zal misschien even blijven hangen, ‘Beweegt zich voort op barefoot schoenen, Strada Velomobiel en met het openbaar vervoer.’ Hoe het komt is onbekend, maar ik ben niet in de wieg gelegd om zoals mijn medebroeders- en broedsters het rijbewijs te behalen en mijzelf op twee of vier wielen zelfstandig motorisch voort te bewegen. Het is troostend dat ik zodoende mijn hele leven al bezig ben om de CO2 uitstoot te verminderen, maar toch… Als 50-plusser, met een tamelijk grote bek, maar onmachtig om het rijbewijs te behalen, het wringt en geeft te denken. Vooral het feit dat ik er in mijn omgeving prat op ga, de verkeersregels echt wel machtig te zijn, is het vooral frustrerend dat ik gezakt ben tijdens het theorie-examen. Maar ik kon er echt niets aan doen.
De balk was er niet!
In het voorjaar van 2016 heb ik een gloednieuwe scooter gekocht bij een scooterwinkel in Zwolle. Een prachtige zwarte snorscooter met allerlei frutsels en fratsels er op die je maar kunt bedenken. Uiteraard moest ik ‘even’ een rijbewijs halen. Boekje gekocht, theorie geleerd, proefexamens thuis goed gemaakt. Dus op naar het CBR om examen te doen. Ik wist dat er voor elke vraag een tijdslimiet gold en verwachtte op het computerscherm een grote duidelijke tijdsbalk, zodat ik kon zien hoelang ik over elke vraag kon doen. Het antwoord op de gestelde vragen wist ik wel, maar die balk die was er niet! Ik schoot in paniek, raakte in de stress (Ik weet dat ik de woorden hier door elkaar haal, maar het zit nog zó diep hè…) en vergat het juiste antwoord. Bij vraag 5 merkte ik pas op dat er boven in het scherm een minuscuul klein klokje meeliep. Het kwaad was echter al geschied en ik ben de slag niet meer te boven gekomen.
Wijze woorden
De scooter stond enkele maanden te glimmen in het schuurtje maar men heeft mij er nooit op zien rijden, omdat eh… ik er nooit op gereden heb. Ik heb de scooterzaak gebeld of ze de scooter weer wilden ophalen en aldus geschiedde. Op hardvochtige wijze ben ik er weer aan herinnerd dat ik volkomen ongeschikt ben om een motorvoertuig te besturen. Ter compensatie heb ik in Dronten, het ligfietsparadijs van Nederland, mijn Mango velomobiel ingeruild voor een Strada. Robert F. Kennedy sprak in 1966 de wijze woorden: ‘Alleen wie het aandurft om groots te falen, krijgt de kans om groots te slagen. Daar hou ik mij maar aan vast. Enne… dit blijft onder ons hè?
