Jeanette in Mexico: “Als je haar maar goed zit!”

Jeanette Slagt besloot om op 53-jarige leeftijd opnieuw te beginnen als digitale nomade. Hierdoor heeft ze een compleet nieuwe manier van gepensioneerd leven neergezet.

In 2015 heeft ze vrijwel alles verkocht wat ze bezat. Ze was werkeloos, had een start gemaakt met een eigen bedrijf, maar helaas lukte het concept niet in Nederland. Ze besloot om ‘tering naar de nering’ te zetten: oftewel haar uitgaven af te stemmen op haar inkomsten. En waar kon ze dat beter doen dan in een land waar het levensonderhoud goedkoop is?

Dus boekte ze een ticket naar de Filipijnen en verhuisde. Momenteel verblijft ze in Mexico en heeft Jeanette al heel wat geschreven  voor 50+. Geniet mee van haar avonturen en haar kijk op het leven na je vijftigste. Vorige keer vertelde ze over minimalistisch leven en toch het leven van een prinses.

“Als je haar maar goed zit!”

Terwijl ik de was uitspoel in de wasbak in mijn badkamer kijk ik naar mijzelf in de spiegel. Voor het eerst in een lange tijd zit mijn haar leuk. Ik ben er erg blij mee. De kapper begreep prima wat ik wilde en met mijn gebrekkige Spaans heb ik bereikt wat ik wilde, een vlot kapsel wat meer volume geeft en waar ik eigenlijk niks aan hoef te doen terwijl het altijd leuk zit.

Het nieuwe kapsel is stap 1 in het herstel van het verdriet over Jorge, die ik een week of wat geleden de deur heb uitgezet. Hij bleek een relatie met een andere vrouw te hebben. Iets wat heel normaal is in Mexico: twee vrouwen er op na houden. Ik zelf weiger om een tweede vrouw of bijslaap te zijn, ik ben geen speeltje als tijdverdrijf. Daarvoor heb ik echt teveel eigenwaarde.

Roze bril

Ik moet zeggen dat hij een uitstekend toneelspeler is, want ik had deze niet zien aankomen. Hij praatte over zijn huis ergens in Mexico en hoe we daar zouden gaan wonen, dat hij met zijn moeder over mij gesproken had, niet geheel onbelangrijk in deze cultuur. En hij was zo attent en lief. Maar hij groef een beetje zijn eigen graf door redelijk open te zijn over alle vriendinnen in zijn Whatsapp, en ik bleef maar dezelfde naam voorbij zien komen. En toen die vrouw ook in de late avonden belde en hij weigerde te antwoorden, kon ik er niet meer omheen: er klopte iets niet. Ik had wel wat rode vlaggen zien wapperen, maar ach, met een roze bril op lijkt de wereld heel leuk, ja toch?

Toen ik haar opzocht op Facebook, omdat hij categorisch weigerde mij toe te voegen op Facebook ontdekte ik een beerput waar ik snel de deksel weer opgeflikkerd heb. Woest was ik. Hij zou die avond komen om zijn vrije dag bij mij door te brengen. Ik heb hem een berichtje gestuurd, pas de volgende dag te komen om zijn tas met kleding op te halen en dat ik hem nooit meer wilde zien.

Hij was in shock. Geen enkele vrouw had hem ooit de deur gewezen, en hij was bozer over het feit dat ik hem uit het huis zette dan dat ik hem afkapte uit mijn leven zo leek het wel. Het deed diep pijn, leverde een bende verhalen voor mijn website op en ik kijk nu weer vooruit. Althans, ik doe mijn stinkende best. Want we hadden het ook leuk samen en ik zou liegen als ik zeg dat ik het niet mis om wakker te worden met allemaal lieve berichtjes op mijn telefoon. Maar helaas, dat is niet meer.

In de wacht

Op Twitter schreef ik: is er niet een leuke Belgische of Nederlandse man die in Mexico wil komen wonen samen met mij en die bij voorkeur motor rijdt. Ik ben die liegende overspelige Mexicanen wel zat eigenlijk.

Het leverde heel wat hilariteit en wat mannelijke volgers op. Inmiddels leef ik verder als single. Althans ik doe mijn best mijn normale ritme weer op te pakken. Ik bak er niet veel van hier in Mexico. Mijn leven staat nog steeds in de wacht. De stranden op slot, het leven in pauze-stand en mijn ID kaart is nog steeds niet klaar. Alles lijkt een beetje in te kakken. Mijn Nederlandse website doet het wel goed en mijn Engelse ook wel hoor, er zijn blijkbaar nog steeds mensen die willen emigreren, maar ik produceer weinig. Ik ben met 101 dingen tegelijk bezig, totaal structuurloos en ik presteer dus net niks zeg maar. En ik heb veel te weinig betalende klanten.

Af en toe breek ik door de barricade bij de stranden heen en moet ik met mijn voeten in het water. Ik riskeer een gevangenisstraf van 36 uur, maar dan ben ik het thuis zitten zo gillend zat of door een snikhete stad lopen op zoek naar een restaurant wat open is. Het is nu de heetste maand van het jaar in Quintana Roo, het kwik loopt makkelijk op tot 45C en de gevoelstemperatuur is nog hoger, de luchtvochtigheid hangt rond de 70% en dat betekent dat alles de hele dag nat is en dat je totaal uitput en uitdroogt.

Foto: lege stranden in Mexico

Plannen vooruitschuiven

Je moet bijna wel die vieze energiedrankjes drinken en die speciale drankjes die ze hier verkopen met allerlei mineralen en elektrolyten om je lichaam gezond te houden. Ik worstel met de beperkingen door COVID en met bewegingsvrijheid en ondertussen worstelt het land net als alle andere landen in de wereld met een wankele balans tussen een epidemie beheersen en de economie gaande houden.

Ik wil een paar dagen weg, maar de bus rijdt amper, door het ingewikkelde gedoe met de situatie per staat. En soms per stad. Dus als ik weg ga riskeer ik dat ik zomaar niet terug kan, zo wankel is de situatie momenteel met reizen hier. Dus ik schuif mijn plannen voor me uit. Toeristen zat inmiddels, dagelijks landen er vliegtuigen vol Amerikanen die allemaal zonder mondkapje op rond lopen en alle regels aan hun laars lappen. Dat vind ik eigenlijk best eng, want Amerika is heel ziek.

Foto: ontdekking tijdens stadswandeling

Geen tweede vrouw

Boos klop ik een shirt uit en hang het op. Ik droog mijn was in de badkamer aan de rails van het douchegordijn. Ik heb mijn huurcontract verlengt tot volgend jaar april. Ik heb ik geen jaren zo lang op een plek gewoond. Ik zucht, ik mis Jorge, ach nee die mis ik niet, ik mis wat ik dacht te hebben, ik mis hand in hand met iemand lopen, speciaal voor iemand zijn, het knuffelen, dat mis ik. De man met zijn gebrek aan integriteit kan me gestolen worden.

Hij heeft nog wel drie keer geprobeerd zijn weg in mijn leven naar binnen te kletsen, maar ik weiger een tweede vrouw te zijn, hij verbrak zijn relatie met de andere vrouw, en nog weiger ik, want ik geloof zeker dat ik ooit in de schoenen van haar zal staan: dat er een andere vrouw is, en dat wil ik niet, dan blijf ik liever alleen. Ik geloof in relaties waar mensen elkaar respecteren en liefhebben en niet in relaties waar mensen elkaar bedriegen. Ik weet dat ik een uitstervend ras ben in een wereld vol love-hotels en overspelige mensen, maar ik blijf bij mijn waarden. Liever alleen oud worden dan in een pseudo relatie zitten waarin ik diep ongelukkig ben.

Foto: een heuse Belgische frietkraam met frikandellen in Mexico 

In mijn hoofd al op weg

Mijn wereld is momenteel al ingewikkeld genoeg. Inmiddels weet ik welke motor ik wil, heb ik een fixer achter de hand die een rijbewijs voor me kan regelen als ik mijn ID kaart heb, ik weet al waar ik mijn laarzen ga kopen en ik ben eigenlijk in mijn hoofd al op weg. Als dan nu de overheid en die stomme epidemie eens opschiet, dan kan ik echt vooruit. Ik gooi de emmer met spoelwater leeg en maak de wasbak schoon en kijk weet in de spiegel. Nu ja, mijn haar zit leuk, dat is mooi meegenomen.

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top