Reis mee met Martin en Miriam
Martin en Miriam Lammertink zijn sinds 1989 een setje. Ze wonen samen met dwergteckel Joep en beiden zijn zelfstandig ondernemer. Gezelligheid met vrienden, lekker koken en lachen, daar houden ze van, maar vooral ook van samen reizen. Jaren hadden ze een caravan en daarna kwamen de verre vliegreizen. Tot die eerste camperreis in Amerika. Dat was zo’n geweldige ervaring dat ze gingen dromen van een eigen camper. Die kwam er in 2014, de Lambortinki. De naam is een knipoog naar hun achternaam en het luxe automerk Lamborghini. De eerste korte reizen met hun camper gingen prima en het smaakte naar meer. Scooter achterop en sinds dit jaar gaat Joep ook mee. Inmiddels toeren ze alweer drie jaar regelmatig rond met hun rijdende huis en vanaf nu gaan we Martin en Miriam volgen. We pakken hun reisverhalen op vanaf het begin in 2014 in een wekelijkse blog. Hun reizen zullen ons leiden naar mooie plekken binnen Nederland, maar ook naar Italië, Schotland en San Marino. Vandaag deel 12 van Camperjoy.
Dartmoor National Park, Devon
woensdag 29 april 2015
De dag van gisteren bracht weinig stof tot het schrijven van een blog. De hoogtepunten van de dag zijn dat ik in mijn neus zat te peuteren en dat we ’s middags samen een dutje hebben gedaan. Maar daar zal ik geen details over opnemen. In ieder geval kunnen we stellen dat gisteren een relaxte dag was, waarop we niets meer op de agenda hadden staan dan reizen van punt A naar B. Een plekje zoeken om te overnachten vanaf Tintagel naar het Dartmoor National Park. Vanaf het binnen rijden van dit nationale park vonden we het meteen al veel mooier dan al het andere dat we hadden gezien in Exmoor. Ook dat was een mooi gebied en we hebben genoten, maar Dartmoor belooft veel goeds voor de komende dagen.
Nadat we een camping hadden gevonden in Tavistock besloten we om te blijven staan en verder die dag niets te doen. Beiden waren we loom, moe, lamlendig en we hadden behoefte aan een dag vegeteren rondom de camper. Het weer beloofde ook niet veel goeds, dus we hebben kamp opgemaakt en heerlijk de hele dag zitten lezen in onze meegebrachte boeken en tijdschriften. De volgende dag zouden we wel weer verder rijden en een mooie wandeling plannen. Maar nu he-le-maal niets!
’s Avonds nog gezellig een filmpje gekeken en zoals gewoonlijk mooi op tijd onder de dekens om te pitten. Allebei slapen we zo verschrikkelijk lekker in ons kleine, maar knusse bedje, dus we konden niet wachten. De hele dag in de buitenlucht maakt je rozig, dus slapen kunnen wij wel. ‘s Nacht kwam de regen met bakken tegelijk uit de hemel en kletterde op het dak van de Lambortinki. Wij vinden dit de ultieme kneuterigheid, dus voor ons maakte het niet zoveel uit. Nadat we onze camper weer hadden klaar gemaakt voor de volgende rit, zijn we dan echt op weg gegaan om Dartmoor National Park te bekijken. Het doet ons denken aan Montana in Amerika. Waar in Exmoor en de kust alles zo klein, benauwd en poppenhuisachtig is opgezet, wat overigens wel heel pittoresk en idyllisch aandoet, vinden wij Dartmoor toch veel sprekender.
Weidse uitzichten
Enorme valleien met glooiende landschappen, omheinde weilanden met prachtige stenen muurtjes, grazende koeien en loslopende schapen en pony’s. Weidse uitzichten over deze valleien, met daarin soms rotsformaties die grillig het landschap bepalen. Ook de wolkenluchten maken veel indruk op ons. Ja, dit voelt goed. We genoten volop en reden rustig door naar Postbridge informatiecentrum om daar te kijken welke wandelingen er binnen onze mogelijkheden waren. Ik ben bepaald niet een Usain Bolt die enorme afstanden snel kan afleggen, maar de man achter de balie gaf ons een mooie wandeling mee. Hij schatte in dat ik het zou kunnen volbrengen. Eerst nog even in onze camper een stevig ontbijt gemaakt om vervolgens te beginnen aan de wandeling. Door de bossen van Dartmoor omhoog naar Bell Lever Tor. Een op de toppen van een berg staande rotsformatie, waar je over heel het park kunt uitkijken met fantastische vergezichten over de valleien. De verscheidenheid aan kleuren en vooral de brem in de velden en langs de kant van het wandelpad is prachtig.
Al lopende kwamen we er achter dat we niet de goede route liepen en dat we om waren gelopen, maar de stemming bleef goed. De man had uitgelegd dat we op een bepaald moment op een groot veld/vallei zouden uitkomen en dan rechtstreeks naar de Bell Lever Tor zouden kunnen lopen. Toen we daar eindelijk waren aangekomen, banjerend door de modder en beroerde paden, keken we omhoog en dachten beiden “Pffff, dat is nog een klim”.” Gaan we niet doen”, zei ik en Miriam gaf in eerste instantie ook aan dat ze dit niet zo zag zitten. Al pratende (dit duurt altijd even met mij) zeiden we wel “Als we dit niet doen, krijgen we spijt”. Dus daarom maar aan de klim begonnen en blik op oneindig. Ploeterend kwamen we boven en inderdaad, daar hadden we geen spijt van. Wat een uitzicht en wat een prachtig gebied! Uitkijkend over alle bergen/heuvels zagen we hoe we waren gelopen en waar we naar toe moesten. We hebben daar even met elkaar gestaan en wat foto’s genomen om vervolgens de weg weer naar beneden aan te vangen. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat het ons goed afging. We herstellen snel van gedane arbeid. Na onze camper weer te hebben gestart zijn we richting Widecombe on the Moor gereden om daar het prachtige dorp te bekijken, dat bekend staat om zijn mooie kerk en de witte cottages met rieten daken. Echter; we durfden het niet aan met onze camper. De wegen werden smaller en smaller en ook met verkeer was het redelijk druk. Vanaf een berg op een parkeerplaats hebben we toen maar van afstand foto’s gemaakt om er toch nog wat van mee te pikken.
De laatste etappe van vandaag was naar de volgende camping in Bickington. Vanaf daar kunnen we morgen de snelweg richting Southampton om in the New Forest nog een paar dagen te verblijven. De camping heeft een paar hele grote campers staan en daar naast is de onze echt een ukkie. Miriam en ik hebben vanmiddag een paar uur in de zon zitten lezen voor de camper en iedereen die langs komt groet vriendelijk en komt soms een praatje maken. Erg vriendelijk zijn ze hier in Engeland. Nu alles weer aan kant voor een avondje in ons tweede huis. We vermaken ons kostelijk en vinden het steeds makkelijker om vaste plekjes te vinden voor dingen en ook onze routine verloopt goed; iedereen zijn taken. En tegenover ons zien we onze toekomstdroom staan. We blijven sparen.
